Τι είναι το AERIUS;
Η δεσλοραταδίνη (desloratadine), που κυκλοφορεί με την εμπορική ονομασία AERIUS μεταξύ άλλων, αποτελεί έναν μη κατασταλτικό αντιισταμινικό παράγοντα δεύτερης γενιάς. Ανήκει στην ομάδα των μακράς δράσης ανταγωνιστών ισταμίνης με εκλεκτική περιφερική δράση. Η φαρμακευτική αυτή ουσία κυκλοφορεί με πολλές εμπορικές ονομασίες σε χώρες όπως η Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Ιταλία, Κύπρος και πολλές άλλες. Χρησιμοποιείται κυρίως στη θεραπεία αλλεργικών παθήσεων – αλλεργική ρινίτιδα, χρόνια ιδιοπαθής κνίδωση, εποχική και διηνεκής αλλεργική ρινίτιδα. Η χημική δομή της δεσλοραταδίνης είναι στενά συνδεδεμένη με τη λορατανδίνη, αφού αποτελεί τον κύριο ενεργό μεταβολίτη της. Ανήκει φαρμακολογικά στην κατηγορία R06AX27 της ανατομικής-θεραπευτικής-χημικής (ATC) ταξινόμησης, στην υποομάδα των «άλλων αντιισταμινικών για συστηματική χορήγηση». Ο μηχανισμός δράσης της δεσλοραταδίνης βασίζεται στον εκλεκτικό αποκλεισμό των περιφερικών Η1-υποδοχέων ισταμίνης. Μετά τη χορήγηση από του στόματος, η ουσία παρουσιάζει υψηλή εκλεκτικότητα για τους περιφερικούς υποδοχείς, καθώς αποκλείεται η διέλευσή της μέσω του αιματοεγκεφαλικού φραγμού στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό σημαίνει πως η δεσλοραταδίνη δεν προκαλεί τις παραδοσιακές κατασταλτικές ενέργειες των παλαιότερων αντιισταμινικών. Ο καταλληλότερος υποδοχέας ισταμίνης που στοχεύει η δεσλοραταδίνη διασφαλίζει την αποτελεσματική ανακούφιση των αλλεργικών συμπτωμάτων χωρίς σημαντική επίδραση στην εγρήγορση (Nakamura και συνεργάτες).
Ενδείξεις για το AERIUS
Πρωταρχικές θεραπευτικές ενδείξεις:
- Αλλεργική ρινίτιδα – Η δεσλοραταδίνη χρησιμοποιείται τόσο για την εποχική όσο και τη διηνεκή μορφή αλλεργικής ρινίτιδας. Ανακουφίζει συμπτώματα όπως πταρμός, ρινική καταρροή, φαγούρα και δακρύρροια.
- Χρόνια ιδιοπαθής κνίδωση – Αποτελεσματική στη μείωση του αριθμού, του μεγέθους και της διάρκειας της κνίδωσης, καθώς και στην ανακούφιση του κνησμού.
- Αλλεργικές δερματικές αντιδράσεις – Χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα, όπως η combination therapy με μοντελουκάστη, σε περιπτώσεις οξείας κνίδωσης που δεν ανταποκρίνονται στη μονοθεραπεία.
Προφυλάξεις
Η δεσλοραταδίνη απαιτεί προσοχή σε ασθενείς με μέτρια ή σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια. Παρότι γενικώς καλά ανεκτή, έχουν αναφερθεί περιστατικά όπου το φάρμακο συνδέθηκε με ψυχιατρικές παρενέργειες. Ασθενείς με ιστορικό ηπατικής νόσου χρειάζονται προσεκτική παρακολούθηση.
Ειδικές προειδοποιήσεις για ηλικιωμένους, παιδιά και εγκύους για το AERIUS
Παιδιατρικός πληθυσμός: Η δεσλοραταδίνη χορηγείται σε παιδιά άνω των 6 μηνών με προσαρμοσμένες δόσεις ανάλογα με την ηλικία. Για βρέφη 6-11 μηνών συνιστάται 1 mg ημερησίως, ενώ για παιδιά 1-5 ετών συνιστώνται 1,25 mg. Τα δισκία διασπειρόμενα στο στόμα διευκολύνουν τη χορήγηση.
Εγκυμοσύνη: Η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης απαιτεί ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα (Andersson και συνεργάτες). Τα δεδομένα ασφάλειας παραμένουν περιορισμένα, αν και μελέτες δεν έδειξαν αυξημένο κίνδυνο δυσμορφιών.
Θηλασμός: Η δεσλοραταδίνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα. Συνιστάται αποφυγή ή διακοπή θηλασμού.
Ηλικιωμένοι: Δεν απαιτείται προσαρμογή δόσης, αλλά η συνύπαρξη συνοσηροτήτων επιβάλλει προσοχή.
Παρενέργειες
Οι κοινές παρενέργειες περιλαμβάνουν:
- Κόπωση και κεφαλαλγία
- Ξηροστομία
- Ζάλη
- Ναυτία
Σπανιότερες αλλά σοβαρότερες αντιδράσεις:
- Αναφυλακτικές αντιδράσεις – εξαιρετικά σπάνιες
- Ψυχιατρικές διαταραχές – συμπεριλαμβανομένης κατάθλιψης
- Ηπατικές διαταραχές – σπάνια
- Ταχυκαρδία και παλμοί
Δοσολογία και χορήγηση
Ενήλικες και έφηβοι: 5 mg μία φορά ημερησίως, ανεξάρτητα από τα γεύματα.
Παιδιά 6-11 ετών: 2,5 mg ημερησίως (μισό δισκίο των 5 mg ή 2,5 ml πόσιμου διαλύματος).
Παιδιά 1-5 ετών: 1,25 mg ημερησίως (1,25 ml πόσιμου διαλύματος).
Βρέφη 6-11 μηνών: 1 mg ημερησίως (1 ml πόσιμου διαλύματος).
Διατίθεται σε επικαλυμμένα με υμένιο δισκία, δισκία διασπειρόμενα στο στόμα και πόσιμο διάλυμα.
Τι να κάνω αν παραλείψω μια δόση AERIUS;
Λάβετε τη δόση μόλις το θυμηθείτε. Αν πλησιάζει η ώρα για την επόμενη δόση, παραλείψτε την ξεχασμένη. Ποτέ μη διπλασιάσετε τη δόση.
Υπερδοσολογία
Η υπερδοσολογία με δεσλοραταδίνη σπανίως προκαλεί σοβαρά συμπτώματα. Μπορεί να εμφανιστεί αυξημένη υπνηλία. Θεραπεία: γαστρική πλύση, ενεργός άνθρακας, υποστηρικτική αγωγή. Η αιμοκάθαρση είναι αναποτελεσματική.
Αλληλεπιδράσεις
Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-φαρμάκου
- Κετοκοναζόλη, ερυθρομυκίνη – αυξάνουν τα επίπεδα δεσλοραταδίνης χωρίς κλινική σημασία
- Αντικαταθλιπτικά, αλκοόλ – δεν ενισχύουν την κατασταλτική δράση
- Ουσίες που αναστέλλουν το CYP3A4 – πιθανή αύξηση συγκεντρώσεων
Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-τροφής
Η δεσλοραταδίνη μπορεί να ληφθεί με ή χωρίς τροφή χωρίς επηρεασμό της απορρόφησης. Τα λιπαρά γεύματα μπορεί να επιβραδύνουν ελαφρώς την απορρόφηση.
Φύλαξη φαρμάκου
- Φυλάσσεται σε θερμοκρασία δωματίου (κάτω από 30°C)
- Προστατεύεται από την υγρασία
- Μακριά από παιδιά
- Μη χρησιμοποιείτε μετά την ημερομηνία λήξης
- Το πόσιμο διάλυμα δεν απαιτεί ψύξη
Ανάλυση Δραστικής Ουσίας
Η δεσλοραταδίνη, δραστική ουσία του AERIUS, προέκυψε ως ο πρωταρχικός ενεργός μεταβολίτης της λορατανδίνης κατά τον ηπατικό μεταβολισμό. Χημικά, αντιπροσωπεύει μια πιπεριδινική δομή με μοριακό τύπο C19H19ClN2 και μοριακό βάρος 310,82 g/mol. Το μόριο διαθέτει τρισυκλική δομή που περιλαμβάνει ένα πυριδινικό δακτύλιο συνδεδεμένο με πιπεριδίνη. Αυτή η στερεοχημική διάταξη επιτρέπει στη δεσλοραταδίνη να εμφανίζει ισχυρή συγγένεια για τους Η1-υποδοχείς χωρίς σημαντική δέσμευση στους Η2-υποδοχείς ή άλλους νευροδιαβιβαστικούς στόχους. Η λιποφιλικότητά της (logP περίπου 2,7) επιτρέπει την αποτελεσματική διάχυση μέσω βιολογικών μεμβρανών, ενώ παράλληλα παραμένει αρκετά πολική ώστε να περιορίζεται η διείσδυση στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ο πολυμορφισμός της κρυσταλλικής δομής της δεσλοραταδίνης παρουσιάζει ενδιαφέρον για τη φαρμακοτεχνική ανάπτυξη, καθώς διαφορετικές πολυμορφικές μορφές επηρεάζουν τη διαλυτότητα και τη σταθερότητα του φαρμάκου (Shaposhnyk και συνεργάτες). Η ουσία παρουσιάζει εξαιρετική βιοδιαθεσιμότητα μετά από από στόματος χορήγηση, με ταχεία απορρόφηση και μέγιστες πλασματικές συγκεντρώσεις εντός τριών ωρών.
Αποτελεσματικότητα
Η κλινική αποτελεσματικότητα του AERIUS έχει τεκμηριωθεί σε πολλαπλές ελεγχόμενες δοκιμές. Στην αλλεργική ρινίτιδα, η δεσλοραταδίνη μειώνει σημαντικά το συνολικό σκορ συμπτωμάτων συγκριτικά με placebo, με βελτίωση που εμφανίζεται εντός μιας ώρας από τη χορήγηση. Παρατηρείται μείωση της ρινικής συμφόρησης κατά 40-60% και του πταρμού κατά 50-70% σε ασθενείς με εποχική αλλεργική ρινίτιδα. Στη χρόνια ιδιοπαθή κνίδωση, το φάρμακο μειώνει τον κνησμό και τον αριθμό των πομφών σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70% των ασθενών εντός της πρώτης εβδομάδας θεραπείας. Η διάρκεια δράσης επιτρέπει την άπαξ ημερήσια χορήγηση, γεγονός που βελτιώνει τη συμμόρφωση των ασθενών. Σημαντικό πλεονέκτημα αποτελεί η απουσία κλινικά σημαντικής κατάστασης, με ποσοστά υπνηλίας παρόμοια με αυτά του placebo. Η θεραπευτική προσέγγιση σε παιδιά απαιτεί προσαρμοσμένη φαρμακοκινητική μοντελοποίηση (Liu και συνεργάτες).
Πρόσθετες σημαντικές πληροφορίες
Ανάπτυξη ανθεκτικότητας
Αντίθετα με πολλά φάρμακα, η δεσλοραταδίνη δεν σχετίζεται με ανάπτυξη ταχυφυλαξίας ή μειωμένης ανταπόκρισης μετά από παρατεταμένη χρήση. Παρατεταμένες θεραπευτικές περίοδοι έως και 12 μήνες δεν έδειξαν μείωση της αποτελεσματικότητας. Αυτό οφείλεται στον μηχανισμό δράσης της ουσίας, ο οποίος δεν επάγει ρυθμιστικές αλλαγές στην έκφραση των Η1-υποδοχέων. Ωστόσο, κάποιοι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν μειωμένη ανταπόκριση λόγω της πολυπαραγοντικής φύσης των αλλεργικών παθήσεων και όχι εξαιτίας φαρμακολογικής ανθεκτικότητας.
Προκλινικές και Κλινικές Μελέτες
Προκλινικές μελέτες σε ζωικά μοντέλα ανέδειξαν επιπλέον ιδιότητες της δεσλοραταδίνης πέρα από τον αντιισταμινικό της ρόλο. Σε πειραματικά μοντέλα ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, η ουσία έδειξε ηπατοπροστατευτικές ικανότητες μέσω της αναστολής της φλεγμονώδους οδού TLR4/MyD88/NF-κB. Η ηπατοπροστασία που παρατηρήθηκε ανοίγει νέες θεραπευτικές προοπτικές (Bahriz και συνεργάτες). Επιπροσθέτως, η δεσλοραταδίνη φάνηκε να αναστέλλει την ετερότοπη οστεοποίηση μέσω καταστολής της σηματοδότησης BMP2-Smad1/5/8, ανακάλυψη που θα μπορούσε να έχει εφαρμογές στην ορθοπεδική. Κλινικές δοκιμές φάσης III επιβεβαίωσαν την υπεροχή της δεσλοραταδίνης έναντι placebo τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.
Μετεγκριτικές μελέτες, Φαρμακοεπαγρύπνηση και Φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά
Μετά την έγκριση κυκλοφορίας, συστήματα φαρμακοεπαγρύπνησης εντόπισαν σπάνια σήματα ασφάλειας που δεν είχαν εμφανιστεί στις κλινικές δοκιμές. Μία ανάλυση αυθόρμητων αναφορών παρενεργειών παγκοσμίως ανέδειξε πιθανή σύνδεση μεταξύ δεσλοραταδίνης και καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα συμπτώματα υποχώρησαν με τη διακοπή του φαρμάκου και επανεμφανίστηκαν με την επαναχορήγηση. Φαρμακοκινητικά, η δεσλοραταδίνη παρουσιάζει γραμμική κινητική στο θεραπευτικό εύρος με χρόνο ημίσειας ζωής 27 ωρών που επιτρέπει σταθερές κατάστασης εντός 5-7 ημερών. Μεταβολίζεται ηπατικά σε 3-υδροξυ-δεσλοραταδίνη, ενεργό μεταβολίτη που συμβάλλει στη φαρμακολογική δράση. Ο μεταβολισμός εξαρτάται κυρίως από το CYP3A4 και δευτερευόντως από το CYP2D6. Σε βαριατρικούς ασθενείς, η δεσλοραταδίνη διατηρεί την απορρόφησή της μετεγχειρητικά, αντίθετα με τη λορατανδίνη (Porat και συνεργάτες).
Συγκριτική αποτελεσματικότητα
Συγκριτικές μελέτες μεταξύ δεσλοραταδίνης και άλλων δεύτερης γενιάς αντιισταμινικών όπως η λεβοσετιριζίνη, η φεξοφεναδίνη και η μπιλαστίνη έδειξαν παρόμοια αποτελεσματικότητα στον έλεγχο των αλλεργικών συμπτωμάτων. Ωστόσο, διαφορές εντοπίζονται στο προφίλ παρενεργειών, στην ταχύτητα έναρξης δράσης και στη διάρκεια αποτελέσματος. Η δεσλοραταδίνη εμφανίζει λίγο μεγαλύτερη διάρκεια δράσης συγκριτικά με τη λεβοσετιριζίνη αλλά ελαφρώς βραδύτερη έναρξη από τη φεξοφεναδίνη. Σε άμεσες συγκριτικές δοκιμές, δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην αποτελεσματικότητα.
Συστηματικές ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις
Μία συστηματική ανασκόπηση εξέτασε την αποτελεσματικότητα του συνδυασμού δεσλοραταδίνης με σύνθετη γλυκυρριζίνη στη χρόνια κνίδωση. Η μετα-ανάλυση τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών έδειξε ότι ο συνδυασμός βελτιώνει σημαντικά την αποτελεσματικότητα έναντι της μονοθεραπείας με αντιισταμινικά. Το σχήμα αυτό φάνηκε ιδιαίτερα ωφέλιμο σε ανθεκτικές περιπτώσεις κνίδωσης. Άλλες μετα-αναλύσεις συνέκριναν τη δεσλοραταδίνη με placebo σε χιλιάδες ασθενείς, επιβεβαιώνοντας την ευνοϊκή σχέση οφέλους-κινδύνου και την ανώτερη αποτελεσματικότητα στον έλεγχο αλλεργικών συμπτωμάτων.
Τρέχουσες ερευνητικές κατευθύνσεις και μελλοντικές προοπτικές
Η έρευνα γύρω από τη δεσλοραταδίνη εξελίσσεται προς νέες θεραπευτικές εφαρμογές πέραν των αλλεργιών. Μελέτες διερευνούν τον πιθανό της ρόλο στην υπερευαισθησία πνευμονίτιδα, όπου φαίνεται να βελτιώνει τη φλεγμονώδη απάντηση. Η ανάπτυξη φαρμακοτεχνικών συστημάτων παρατεταμένης αποδέσμευσης στοχεύει στη μείωση της συχνότητας χορήγησης και τη βελτίωση της συμμόρφωσης. Μελλοντικές κατευθύνσεις περιλαμβάνουν τη διερεύνηση του αντιφλεγμονώδους ρόλου της δεσλοραταδίνης σε χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις πέρα από αλλεργίες, καθώς και την ανάπτυξη τοπικών σκευασμάτων για δερματικές εφαρμογές. Προσωποποιημένες θεραπευτικές προσεγγίσεις με βάση φαρμακογονιδιωματικά δεδομένα μπορεί να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα σε συγκεκριμένους υποπληθυσμούς.
Ιστορία του φαρμάκου
Η δεσλοραταδίνη αναπτύχθηκε ως βελτιωμένη εκδοχή της λορατανδίνης στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από την Schering-Plough Corporation. Εγκρίθηκε από τον FDA το 2001 και από τον EMA το 2002. Στην Ελλάδα, το AERIUS κυκλοφορεί από το 2002 και αποτελεί ένα από τα συχνότερα συνταγογραφούμενα αντιισταμινικά για τον έλεγχο αλλεργικών παθήσεων στον ελληνικό πληθυσμό.
Συνοπτικά για το AERIUS
Η δεσλοραταδίνη (φάρμακο AERIUS) αντιπροσωπεύει έναν δεύτερης γενιάς αντιισταμινικό παράγοντα με εκλεκτική δράση στους περιφερικούς Η1-υποδοχείς. Χρησιμοποιείται θεραπευτικά για την αντιμετώπιση εποχικής και διηνεκούς αλλεργικής ρινίτιδας, καθώς και χρόνιας ιδιοπαθούς κνίδωσης σε ενήλικες και παιδιά άνω των έξι μηνών. Αντενδείκνυται σε περιπτώσεις υπερευαισθησίας στη δραστική ουσία ή στα έκδοχα του σκευάσματος. Επιφυλακτικότητα επιβάλλεται σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λόγω περιορισμένων δεδομένων ασφάλειας. Οι κυριότερες παρενέργειες περιλαμβάνουν κόπωση, κεφαλαλγία και ξηροστομία, ενώ σπανιότερα εμφανίζονται ψυχιατρικές διαταραχές. Η προτεινόμενη δοσολογία για ενήλικες ανέρχεται σε 5 mg άπαξ ημερησίως, ανεξάρτητα από τη λήψη τροφής. Αλληλεπιδράσεις με αναστολείς του CYP3A4 ενδέχεται να αυξήσουν τις πλασματικές συγκεντρώσεις της ουσίας χωρίς συνήθως κλινική σημασία.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ουδέποτε θα πρέπει να λαμβάνετε φαρμακευτικά σκευάσματα χωρίς ιατρική συμβουλή. Η μελέτη του εντύπου οδηγιών χρήσης κάθε φαρμάκου αποτελεί υποχρέωση. Το παρόν εγκυκλοπαιδικό κείμενο παρέχει πληροφορίες αποκλειστικά για τη δραστική ουσία προς ενημέρωση και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τις θεραπευτικές οδηγίες του θεράποντος ιατρού ή φαρμακοποιού.
Συχνές Ερωτήσεις
Τι είναι το AERIUS και σε ποιες περιπτώσεις χορηγείται;
Πρόκειται για αντιισταμινικό σκεύασμα που περιέχει δεσλοραταδίνη, ουσία η οποία αποκλείει τους Η1-υποδοχείς ισταμίνης. Χορηγείται για την ανακούφιση αλλεργικών συμπτωμάτων όπως πταρμός, ρινική καταρροή, δακρύρροια και κνίδωση. Είναι κατάλληλο για ενήλικες και παιδιά άνω των έξι μηνών με εποχική ή διηνεκή αλλεργική ρινίτιδα. Η χορήγηση πρέπει να γίνεται μόνο μετά από ιατρική συνταγογράφηση και συμβουλευτική.
Μπορώ να οδηγήσω αφού πάρω AERIUS;
Η δεσλοραταδίνη δεν προκαλεί συνήθως υπνηλία στις θεραπευτικές δόσεις, ωστόσο μερικοί ασθενείς αναφέρουν κόπωση. Συνιστάται προσοχή κατά την οδήγηση ή το χειρισμό μηχανημάτων, ιδιαίτερα κατά την έναρξη της θεραπείας. Αν παρατηρήσετε υπνηλία, αποφύγετε δραστηριότητες που απαιτούν εγρήγορση. Συζητήστε με τον γιατρό σας την ατομική σας ανταπόκριση στο φάρμακο πριν αναλάβετε δραστηριότητες υψηλού κινδύνου.
Πόσο χρονικό διάστημα μπορώ να χρησιμοποιώ το AERIUS;
Η διάρκεια θεραπείας εξαρτάται από το είδος και τη βαρύτητα της αλλεργικής πάθησης. Για εποχικές αλλεργίες, η χορήγηση συνεχίζεται όσο διαρκεί η έκθεση στο αλλεργιογόνο. Σε χρόνια κνίδωση, η θεραπεία μπορεί να είναι μακροχρόνια. Μελέτες έδειξαν ασφάλεια για περιόδους έως 12 μήνες. Ο θεράπων ιατρός πρέπει να επανεκτιμά τακτικά την ανάγκη συνέχισης της αγωγής με δεσλοραταδίνη.
Είναι ασφαλές το AERIUS κατά την εγκυμοσύνη;
Τα διαθέσιμα δεδομένα για τη χρήση δεσλοραταδίνης κατά την κύηση παραμένουν περιορισμένα. Προτιμάται αποφυγή της χορήγησης κατά το πρώτο τρίμηνο εκτός αν τα οφέλη υπερτερούν των κινδύνων. Η ουσία απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα, οπότε συνιστάται προσοχή κατά τον θηλασμό. Η απόφαση για χορήγηση σε έγκυο ή θηλάζουσα γυναίκα πρέπει να λαμβάνεται αποκλειστικά από ειδικό ιατρό μετά από προσεκτική αξιολόγηση.
Ποιες παρενέργειες μπορεί να προκαλέσει το AERIUS;
Οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν κόπωση, κεφαλαλγία και ξηροστομία. Σπανιότερα εμφανίζονται ζάλη, ναυτία, ταχυκαρδία και αλλεργικές αντιδράσεις. Εξαιρετικά σπάνια έχουν αναφερθεί αναφυλακτικά φαινόμενα και ψυχιατρικές διαταραχές. Αν παρατηρήσετε οποιαδήποτε ασυνήθιστη αντίδραση, διακόψτε τη χορήγηση και επικοινωνήστε άμεσα με γιατρό. Η αναφορά παρενεργειών βοηθά στη φαρμακοεπαγρύπνηση.
Αλληλεπιδρά το AERIUS με άλλα φάρμακα;
Η δεσλοραταδίνη εμφανίζει λίγες κλινικά σημαντικές αλληλεπιδράσεις. Ουσίες που αναστέλλουν το CYP3A4 (κετοκοναζόλη, ερυθρομυκίνη) μπορεί να αυξήσουν τις συγκεντρώσεις της χωρίς συνήθως επιπτώσεις. Δεν ενισχύει την κατασταλτική δράση αλκοόλ ή αντικαταθλιπτικών. Ενημερώστε τον ιατρό για όλα τα φάρμακα που λαμβάνετε, συμπεριλαμβανομένων των χωρίς συνταγή, για αξιολόγηση πιθανών αλληλεπιδράσεων με το AERIUS.
Πώς πρέπει να φυλάσσεται το AERIUS;
Το σκεύασμα φυλάσσεται σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 30°C, προστατευμένο από υγρασία και ηλιακό φως. Διατηρείται στην αρχική συσκευασία και μακριά από παιδιά. Το πόσιμο διάλυμα δεν απαιτεί ψύξη μετά το άνοιγμα. Μη χρησιμοποιείτε δισκία ή διάλυμα μετά την ημερομηνία λήξης που αναγράφεται στη συσκευασία. Για οποιαδήποτε απορία σχετικά με τη σωστή φύλαξη του AERIUS, συμβουλευτείτε τον φαρμακοποιό.
Βιβλιογραφία
- Andersson, N.W., Poulsen, H.E. and Andersen, J.T., 2020. Desloratadine use during pregnancy and risk of adverse fetal outcomes: a nationwide cohort study. The Journal of Allergy and Clinical Immunology: In Practice, 8(4), pp.1598-1605.
- Bahriz, H.A., Abdelaziz, R.R. and El-Kashef, D.H., 2025. Desloratadine mitigates hepatocellular carcinoma in rats: Possible contribution of TLR4/MYD88/NF-κB pathway. Toxicology and Applied Pharmacology, 482, p.116808.
- Boer, J., Ederveen, E. and Grundmark, B., 2018. Desloratadine and depression, a drug safety signal based on worldwide spontaneous reporting of side effects. Upsala Journal of Medical Sciences, 123(3), pp.174-178.
- Kusano, T., Nakatani, M., Ishiguro, N. and Kojima, T., 2021. Desloratadine inhibits heterotopic ossification by suppression of BMP2‐Smad1/5/8 signaling. Journal of Orthopaedic Research, 39(2), pp.348-358.
- Liu, T., Mu, R. and Liu, X., 2025. Simultaneously predicting pharmacokinetics of loratadine and desloratadine in children using a whole‐body physiologically based pharmacokinetic model. The Journal of Clinical Pharmacology, 65(1), pp.45-58.
- Nakamura, T., Hiraoka, K., Harada, R. and Yanai, K., 2019. Brain histamine H1 receptor occupancy after oral administration of desloratadine and loratadine. Pharmacology Research & Perspectives, 7(4), p.e00499.
- Porat, D., Dukhno, O., Vainer, E., Cvijic, S. and Dahan, A., 2022. Antiallergic treatment of bariatric patients: Potentially hampered solubility/dissolution and bioavailability of loratadine, but not desloratadine, post-bariatric surgery. Molecular Pharmaceutics, 19(8), pp.2847-2857.
- Regina, R., Wijaya, L. and Stella, M.M., 2025. Montelukast and desloratadine combination therapy in acute urticaria patient unresponsive to systemic antihistamine and corticosteroid. Damianus Journal of Medicine, 24(1), pp.85-91.
- Shaposhnyk, A.M., Baumer, B.M. and Rudiuk, V.V., 2024. Desloratadine: research on polymorphism and conditions of polymorphic transitions. Functional Materials, 31(1), pp.61-68.
- Wen, Y., Tang, Y., Li, M. and Lai, Y., 2021. Efficiency and safety of desloratadine in combination with compound glycyrrhizin in the treatment of chronic urticaria: a meta-analysis and systematic review of randomised controlled trials. Pharmaceutical Biology, 59(1), pp.1234-1242.