SEROXAT: Οδηγίες, Παρενέργειες, Δοσολογία, Πληροφορίες & Μελέτες

Πληροφορίες για το SEROXAT

Το SEROXAT είναι ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της κατάθλιψης, των αγχωδών διαταραχών και άλλων ψυχιατρικών καταστάσεων. Το ενεργό συστατικό του είναι η παροξετίνη (paroxetine), ένας εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI).

Ενεργά συστατικά: Παροξετίνη υδροχλωρική

Θεραπευτική κατηγορία: Αντικαταθλιπτικό, Εκλεκτικός Αναστολέας Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης (SSRI)

Χημική δομή: Η παροξετίνη είναι ένα παράγωγο της φαινυλπιπεριδίνης με χημικό τύπο C19H20FNO3

Μηχανισμός δράσης: Η παροξετίνη δρα αναστέλλοντας εκλεκτικά την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης στον εγκέφαλο, αυξάνοντας έτσι τα επίπεδα αυτού του νευροδιαβιβαστή στις συνάψεις. Αυτό θεωρείται ότι βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει το άγχος.

Το SEROXAT χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (ΙΨΔ), της διαταραχής πανικού, της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής, της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής και της διαταραχής μετατραυματικού στρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να συνταγογραφηθεί για τη θεραπεία του προεμμηνορροϊκού δυσφορικού συνδρόμου και των εξάψεων κατά την εμμηνόπαυση.

Ιστορία του φαρμάκου

Η παροξετίνη αναπτύχθηκε αρχικά από την εταιρεία Ferrosan στη δεκαετία του 1970. Το 1980, τα δικαιώματα ανάπτυξης του φαρμάκου μεταβιβάστηκαν στην Beecham, η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε με τη SmithKline για να σχηματίσει τη SmithKline Beecham. Το SEROXAT εγκρίθηκε για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1990 και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1992, όπου κυκλοφόρησε με την εμπορική ονομασία Paxil.

Από την εισαγωγή του, το SEROXAT έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας και κλινικών μελετών. Οι Figueiredo et al. διερεύνησαν τη δυνατότητα παρασκευής δισκίων παροξετίνης με τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D printing) βασισμένη στη μέθοδο εναπόθεσης τηγμένου υλικού (FDM) (“Exploring Environmental Settings to Improve the Printability of Paroxetine-Loaded Filaments by Fused Deposition Modelling”). Η μελέτη αυτή ανέδειξε νέες προοπτικές για την εξατομικευμένη παρασκευή φαρμάκων.

Ανατομική/θεραπευτική/χημική (ATC) ταξινόμηση

• Κωδικός ATC: N06AB05
• Τίτλος: Παροξετίνη
• Κατηγοριοποίηση:
  • N: Νευρικό σύστημα
  • N06: Ψυχοαναληπτικά
  • N06A: Αντικαταθλιπτικά
  • N06AB: Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης

 

Οδηγίες Χρήσεως/Ενδείξεις για το SEROXAT

Το SEROXAT ενδείκνυται για τη θεραπεία των ακόλουθων ψυχιατρικών διαταραχών:

• Μείζων καταθλιπτική διαταραχή
• Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΔ)
• Διαταραχή πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία
• Κοινωνική αγχώδης διαταραχή
• Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή
• Διαταραχή μετατραυματικού στρες

Η δοσολογία και η διάρκεια της θεραπείας καθορίζονται από τον θεράποντα ιατρό ανάλογα με την κατάσταση του ασθενούς και την ανταπόκρισή του στη θεραπεία.

Παρενέργειες

Όπως όλα τα φάρμακα, έτσι και το SEROXAT μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, αν και δεν εμφανίζονται σε όλους τους ασθενείς. Οι πιο συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν:

• Ναυτία
• Ξηροστομία
• Υπνηλία ή αϋπνία
• Ζάλη
• Εφίδρωση
• Τρόμος
• Αδυναμία
• Σεξουαλική δυσλειτουργία

Σπανιότερες αλλά σοβαρές παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Σεροτονινεργικό σύνδρομο
• Αυτοκτονικές σκέψεις ή συμπεριφορές
• Μανιακά επεισόδια
• Επιληπτικές κρίσεις

Οι Figueiredo et al. στη μελέτη τους “Exploring Environmental Settings to Improve the Printability of Paroxetine-Loaded Filaments by Fused Deposition Modelling” αναφέρουν ότι η σταθερότητα και η απελευθέρωση του φαρμάκου από τα 3D εκτυπωμένα δισκία παροξετίνης ήταν συγκρίσιμες με τα συμβατικά δισκία, υποδεικνύοντας ότι αυτή η μέθοδος παρασκευής δεν επηρεάζει αρνητικά το προφίλ παρενεργειών του φαρμάκου.

Προειδοποιήσεις

Ειδικές προειδοποιήσεις:

• Ηλικιωμένοι: Απαιτείται προσοχή και πιθανή προσαρμογή της δοσολογίας.
• Παιδιά και έφηβοι: Δεν συνιστάται η χρήση σε άτομα κάτω των 18 ετών.
• Έγκυες και θηλάζουσες: Να χρησιμοποιείται μόνο εάν το όφελος υπερτερεί του κινδύνου.

Είναι σημαντικό οι ασθενείς να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού και του φαρμακοποιού.

 

Αντενδείξεις και Προφυλάξεις

Το SEROXAT αντενδείκνυται σε:

• Ασθενείς με υπερευαισθησία στην παροξετίνη ή σε οποιοδήποτε από τα έκδοχα
• Ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (MAOIs)
• Ασθενείς με σοβαρή ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια

Απαιτείται προσοχή σε ασθενείς με:

• Ιστορικό μανίας ή υπομανίας
• Επιληψία
• Αιμορραγικές διαταραχές

Αλληλεπιδράσεις

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-φαρμάκου:

• MAOIs: Αυξημένος κίνδυνος σεροτονινεργικού συνδρόμου
• Ταμοξιφαίνη: Μείωση της αποτελεσματικότητας της ταμοξιφαίνης
• Αντιπηκτικά: Αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-τροφής:

• Αλκοόλ: Μπορεί να ενισχύσει την καταστολή του ΚΝΣ
• Γκρέιπφρουτ: Μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της παροξετίνης στο αίμα

Υπερδοσολογία

Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα όπως:

• Ναυτία και έμετος
• Θολή όραση
• Ταχυκαρδία ή βραδυκαρδία
• Διαστολή της κόρης
• Υπνηλία ή διέγερση

Απαιτείται άμεση ιατρική φροντίδα και υποστηρικτική θεραπεία.

Δοσολογία και χορήγηση

Η συνήθης δόση για ενήλικες είναι 20 mg ημερησίως, λαμβανόμενη το πρωί με το πρωινό γεύμα. Η δόση μπορεί να αυξηθεί σταδιακά έως τα 50 mg ημερησίως, ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς.

Τι να κάνω αν παραλείψω μια δόση

Εάν παραλείψετε μια δόση, πάρτε την αμέσως μόλις το θυμηθείτε. Ωστόσο, εάν πλησιάζει η ώρα για την επόμενη προγραμματισμένη δόση, παραλείψτε τη δόση που ξεχάσατε και συνεχίστε με το κανονικό πρόγραμμα λήψης. Μην πάρετε διπλή δόση για να αναπληρώσετε τη δόση που ξεχάσατε.

Οι Altunkaynak et al. στη μελέτη τους “Controlled release of paroxetine from chitosan/montmorillonite composite films” διερεύνησαν νέες μεθόδους ελεγχόμενης απελευθέρωσης της παροξετίνης, οι οποίες θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη δοσολογία και τη χορήγηση του φαρμάκου στο μέλλον.

 

Πρόσθετες σημαντικές πληροφορίες

Η παροξετίνη (SEROXAT), ως εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης, έχει μελετηθεί εκτενώς τόσο σε προκλινικό όσο και σε κλινικό επίπεδο. Η ανάπτυξη ανθεκτικότητας στο φάρμακο αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα που απασχολεί την ιατρική κοινότητα. Ερευνητικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι περίπου το 30-40% των ασθενών δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στη θεραπεία με SSRIs, συμπεριλαμβανομένης της παροξετίνης. Οι μηχανισμοί πίσω από αυτή την ανθεκτικότητα δεν έχουν πλήρως διευκρινιστεί, αλλά πιθανολογείται ότι σχετίζονται με γενετικούς και επιγενετικούς παράγοντες.

Οι προκλινικές μελέτες σε πειραματόζωα έχουν αναδείξει την αποτελεσματικότητα της παροξετίνης στη μείωση των συμπτωμάτων που προσομοιάζουν την κατάθλιψη και το άγχος. Ωστόσο, η μετάφραση αυτών των ευρημάτων στην κλινική πράξη δεν είναι πάντα ευθεία. Οι κλινικές δοκιμές φάσης III έχουν επιβεβαιώσει την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου σε διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές, με ιδιαίτερη έμφαση στη μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και τις αγχώδεις διαταραχές.

Η φαρμακοεπαγρύπνηση μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου έχει αναδείξει ορισμένα ζητήματα ασφάλειας που δεν είχαν πλήρως αναγνωριστεί κατά τη διάρκεια των αρχικών κλινικών δοκιμών. Για παράδειγμα, έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αυξημένου κινδύνου αυτοκτονικού ιδεασμού, ιδιαίτερα σε νεαρούς ενήλικες και εφήβους, γεγονός που οδήγησε στην προσθήκη σχετικών προειδοποιήσεων στις οδηγίες χρήσης του φαρμάκου.

Τα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά της παροξετίνης παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το φάρμακο απορροφάται καλά από τον γαστρεντερικό σωλήνα και υφίσταται εκτεταμένο μεταβολισμό πρώτης διόδου στο ήπαρ. Η βιοδιαθεσιμότητά του κυμαίνεται περίπου στο 50%. Ο χρόνος ημίσειας ζωής του είναι περίπου 21 ώρες, επιτρέποντας την εφάπαξ ημερήσια χορήγηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η παροξετίνη μεταβολίζεται κυρίως μέσω του ενζύμου CYP2D6, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα που επηρεάζουν ή μεταβολίζονται από το ίδιο ένζυμο.

Σε μια προσπάθεια βελτίωσης της χορήγησης και της αποτελεσματικότητας του φαρμάκου, οι Altunkaynak et al. διερεύνησαν τη δυνατότητα ελεγχόμενης απελευθέρωσης της παροξετίνης από σύνθετα φιλμ χιτοζάνης/μοντμοριλλονίτη (“Controlled release of paroxetine from chitosan/montmorillonite composite films”, Journal of Drug Delivery Science and Technology). Η μελέτη αυτή ανέδειξε νέες προοπτικές για τη βελτιστοποίηση της φαρμακοκινητικής του φαρμάκου, με πιθανές εφαρμογές στη μείωση των ανεπιθύμητων ενεργειών και τη βελτίωση της συμμόρφωσης των ασθενών στη θεραπεία.

Αποτελεσματικότητα

Η αποτελεσματικότητα της παροξετίνης έχει τεκμηριωθεί μέσα από πολυάριθμες κλινικές μελέτες και μετα-αναλύσεις. Σε μια πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση, διαπιστώθηκε ότι η παροξετίνη είναι εξίσου αποτελεσματική με άλλους SSRIs στη θεραπεία της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, με ένα προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών που είναι γενικά συγκρίσιμο με αυτό των άλλων φαρμάκων της ίδιας κατηγορίας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αποτελεσματικότητα της παροξετίνης στη θεραπεία των αγχωδών διαταραχών. Μελέτες έχουν δείξει σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων σε ασθενείς με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή πανικού και κοινωνική αγχώδη διαταραχή. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου φαίνεται να διαφέρει μεταξύ των διαφόρων υποτύπων των αγχωδών διαταραχών, με ορισμένους ασθενείς να εμφανίζουν καλύτερη ανταπόκριση από άλλους.

Οι τρέχουσες ερευνητικές κατευθύνσεις επικεντρώνονται στην εξατομίκευση της θεραπείας με βάση γενετικούς και άλλους βιολογικούς δείκτες. Η φαρμακογενωμική προσέγγιση στοχεύει στην πρόβλεψη της ανταπόκρισης στη θεραπεία και στην ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών. Για παράδειγμα, πολυμορφισμοί στο γονίδιο που κωδικοποιεί το ένζυμο CYP2D6 μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά το μεταβολισμό της παροξετίνης, οδηγώντας σε διαφορετικά επίπεδα του φαρμάκου στο πλάσμα και, κατά συνέπεια, σε διαφορετική κλινική ανταπόκριση.

Μια άλλη σημαντική ερευνητική κατεύθυνση αφορά τη διερεύνηση των μηχανισμών δράσης της παροξετίνης πέρα από την αναστολή επαναπρόσληψης σεροτονίνης. Πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν ότι το φάρμακο μπορεί να έχει επιπρόσθετες δράσεις, όπως η τροποποίηση της νευρογένεσης και η ρύθμιση της φλεγμονώδους απόκρισης στον εγκέφαλο. Αυτές οι δράσεις θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα του φαρμάκου σε ένα ευρύτερο φάσμα διαταραχών.

Οι μελλοντικές προοπτικές στην έρευνα και την κλινική εφαρμογή της παροξετίνης περιλαμβάνουν τη διερεύνηση νέων μεθόδων χορήγησης για τη βελτιστοποίηση της φαρμακοκινητικής και τη μείωση των ανεπιθύμητων ενεργειών. Σε αυτό το πλαίσιο, η μελέτη των Figueiredo et al. (“Exploring Environmental Settings to Improve the Printability of Paroxetine-Loaded Filaments by Fused Deposition Modelling”, Pharmaceutics) ανοίγει νέους ορίζοντες στην παρασκευή εξατομικευμένων δοσολογικών μορφών μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης. Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιωμένη συμμόρφωση των ασθενών και πιο στοχευμένη θεραπεία.

Επιπλέον, η έρευνα στρέφεται προς την κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιδράσεων της παροξετίνης στον εγκέφαλο και το νευροενδοκρινικό σύστημα. Η διερεύνηση των επιγενετικών αλλαγών που προκαλούνται από τη μακροχρόνια χρήση του φαρμάκου θα μπορούσε να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη βελτιστοποίηση των θεραπευτικών σχημάτων και την πρόληψη πιθανών μακροπρόθεσμων ανεπιθύμητων ενεργειών.

 

Επιστημονικές Έρευνες

Ανάλυση της Ερευνητικής Μελέτης “Controlled release of paroxetine from chitosan/montmorillonite composite films”

Η μελέτη με τίτλο “Controlled release of paroxetine from chitosan/montmorillonite composite films”, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Drug Delivery Science and Technology, πραγματοποιήθηκε από τους ερευνητές Funda Altunkaynak, Mujgan Okur και Nurdan Saracoglu. Αυτή η καινοτόμος έρευνα εξετάζει μια νέα προσέγγιση στη χορήγηση της παροξετίνης, ενός ευρέως χρησιμοποιούμενου αντικαταθλιπτικού φαρμάκου.

Μεθοδολογία και Υλικά

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη μέθοδο χύτευσης διαλύματος για να παρασκευάσουν σύνθετα φιλμ χιτοζάνης/πηλού/παροξετίνης. Συγκεκριμένα, δημιούργησαν δύο τύπους φιλμ:

• CS/MMT/PHH (Χιτοζάνη/Μοντμοριλλονίτης/Υδροχλωρική Παροξετίνη)
• CS/NaMMT/PHH (Χιτοζάνη/Νάτριο-Μοντμοριλλονίτης/Υδροχλωρική Παροξετίνη)

Τα φιλμ περιείχαν διαφορετικές ποσότητες πηλού (0, 0.1, 0.2, 0.4 g) και γλυκερόλης (0.25, 0.50), επιτρέποντας στους ερευνητές να μελετήσουν πώς αυτές οι μεταβλητές επηρεάζουν την απελευθέρωση του φαρμάκου.

Χαρακτηρισμός των Φιλμ

Οι δομικές ιδιότητες των φιλμ, τόσο με όσο και χωρίς το φάρμακο, χαρακτηρίστηκαν χρησιμοποιώντας δύο βασικές τεχνικές:

1. Φασματοσκοπία FT-IR: Αυτή η τεχνική επέτρεψε στους ερευνητές να αναλύσουν τις χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των συστατικών του φιλμ.
2. Ηλεκτρονική Μικροσκοπία Σάρωσης (SEM): Με αυτή τη μέθοδο, οι ερευνητές μπόρεσαν να παρατηρήσουν τη μορφολογία και τη δομή των φιλμ σε μικροσκοπικό επίπεδο.

 

Μελέτες Απελευθέρωσης Φαρμάκου

Οι μελέτες απελευθέρωσης της παροξετίνης πραγματοποιήθηκαν in vitro, σε pH 7.4 και θερμοκρασία 37°C, προσομοιώνοντας τις φυσιολογικές συνθήκες του ανθρώπινου σώματος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι:

• Το υψηλότερο ποσοστό απελευθέρωσης φαρμάκου (69%) παρατηρήθηκε με το φιλμ CS/PHH μετά από 170 ώρες.
• Τα φιλμ χιτοζάνης που περιείχαν πηλό (MMT ή NaMMT) παρουσίασαν καλύτερα προφίλ απελευθέρωσης φαρμάκου σε σύγκριση με τα φιλμ χωρίς πηλό.
• Η αύξηση της αναλογίας πηλού στο σύνθετο υλικό οδήγησε σε μείωση του ρυθμού απελευθέρωσης του φαρμάκου.

Ανάλυση Κινητικής Απελευθέρωσης

Για τη διερεύνηση του μηχανισμού απελευθέρωσης του φαρμάκου, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τέσσερα κινητικά μοντέλα:

1. Μοντέλο Korsmeyer-Peppas
2. Μοντέλο Higuchi
3. Μοντέλο μηδενικής τάξης
4. Μοντέλο πρώτης τάξης

Διαπιστώθηκε ότι η κινητική απελευθέρωσης των περισσότερων φιλμ ταιριάζει καλύτερα στο μοντέλο Korsmeyer-Peppas. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, η απελευθέρωση του φαρμάκου πραγματοποιείται μέσω δύο μηχανισμών:

• Ελεγχόμενη από διόγκωση
• Ελεγχόμενη από διάχυση

Σημαντικά Ευρήματα

1. Παρατεταμένη απελευθέρωση: Όλα τα φιλμ που περιείχαν πηλό παρουσίασαν μακροπρόθεσμη απελευθέρωση φαρμάκου, υποδεικνύοντας τη δυνατότητα για λιγότερο συχνή δοσολογία.
2. Ρόλος του πηλού: Η προσθήκη πηλού (MMT ή NaMMT) στα φιλμ χιτοζάνης βελτίωσε σημαντικά τα χαρακτηριστικά απελευθέρωσης του φαρμάκου, πιθανώς λόγω των ισχυρών αλληλεπιδράσεων μεταξύ του πηλού και της παροξετίνης.
3. Σταθερή απελευθέρωση: Τα φιλμ CS/MMT/PHH και CS/NaMMT/PHH επέδειξαν σταθερή και παρατεταμένη παράδοση του φαρμάκου, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιωμένη θεραπευτική αποτελεσματικότητα και μειωμένες παρενέργειες.

Συμπεράσματα και Μελλοντικές Προοπτικές

Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδεικνύουν ότι τα παρασκευασμένα φιλμ CS/MMT/PHH και CS/NaMMT/PHH έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν ως κατάλληλοι φορείς για την ελεγχόμενη απελευθέρωση της παροξετίνης. Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις στη θεραπεία με παροξετίνη, συμπεριλαμβανομένων:

• Μειωμένης συχνότητας δοσολογίας
• Βελτιωμένης συμμόρφωσης των ασθενών
• Ελαχιστοποίησης των διακυμάνσεων στα επίπεδα του φαρμάκου στο αίμα
• Πιθανής μείωσης των ανεπιθύμητων ενεργειών

Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια αυτής της μεθόδου χορήγησης in vivo. Μελλοντικές έρευνες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στη βελτιστοποίηση της σύνθεσης των φιλμ, στη διερεύνηση της μακροπρόθεσμης σταθερότητας τους και στην αξιολόγηση της βιοσυμβατότητάς τους.

Συνολικά, αυτή η μελέτη αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών και εξατομικευμένων μεθόδων χορήγησης για την παροξετίνη και πιθανώς και για άλλα ψυχιατρικά φάρμακα. Η προσέγγιση αυτή θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών που πάσχουν από κατάθλιψη και άλλες ψυχιατρικές διαταραχές.

 

Συνοπτικά

Η παροξετίνη (φάρμακο SEROXAT) είναι ένας εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης που χρησιμοποιείται στη θεραπεία της κατάθλιψης και διαφόρων αγχωδών διαταραχών. Ενδείκνυται για τη μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, διαταραχή πανικού, κοινωνική αγχώδη διαταραχή και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Αντενδείκνυται σε ασθενείς με υπερευαισθησία στο φάρμακο ή σε όσους λαμβάνουν αναστολείς μονοαμινοξειδάσης. Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν ναυτία, ξηροστομία, υπνηλία και σεξουαλική δυσλειτουργία. Απαιτείται προσοχή σε ασθενείς με ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια, επιληψία και αιμορραγικές διαταραχές. Πρόσφατες έρευνες διερευνούν νέες μεθόδους χορήγησης για βελτιστοποίηση της φαρμακοκινητικής και μείωση των ανεπιθύμητων ενεργειών. Η εξατομικευμένη προσέγγιση στη θεραπεία, βάσει γενετικών και άλλων βιοδεικτών, αποτελεί πεδίο ενεργού έρευνας.

farmakologia.gr

 

Προσοχή: Μην λαμβάνετε ποτέ φάρμακα χωρίς την επίβλεψη ιατρού. Συμβουλευτείτε πάντα το ένθετο φυλλάδιο οδηγιών, καθώς ενδέχεται να επικαιροποιείται ανά τακτά διαστήματα. Οι εμπορικές ονομασίες αναφέρονται για διευκόλυνση, αλλά ενδέχεται να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στη σύνθεση. Εστιάζουμε στην ανάλυση της δραστικής ουσίας. Συνεργαστείτε στενά με τον ιατρό και τον φαρμακοποιό σας. Αποφύγετε την αυτοχορήγηση. Βεβαιωθείτε ότι οι πληροφορίες ισχύουν για εσάς. Οι επίσημες πληροφορίες στο φάκελο του φαρμάκου είναι αποδεκτές σε εθνικό/ευρωπαϊκό επίπεδο. Άλλες πληροφορίες δεν θεωρούνται ισχύουσες. Καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια για ακρίβεια, αλλά δεν παρέχεται εγγύηση. Οι πληροφορίες δεν καλύπτουν όλες τις πιθανές πτυχές των φαρμάκων. Το υλικό του farmakologia.gr είναι συμπληρωματικό και δεν υποκαθιστά την κρίση των επαγγελματιών υγείας. Δεν αναλαμβάνεται ευθύνη για την περίθαλψη με τη χρήση του.

Βιβλιογραφία

1. Altunkaynak, F., Okur, M., & Saracoglu, N. (2022). Controlled release of paroxetine from chitosan/montmorillonite composite films. Journal of Drug Delivery Science and Technology. sciencedirect.com
2. Figueiredo, S., Fernandes, A. I., Carvalho, F. G., & Pinto, J. F. (2023). Exploring Environmental Settings to Improve the Printability of Paroxetine-Loaded Filaments by Fused Deposition Modelling. Pharmaceutics, 15(11), 2636. www.mdpi.com

Συχνές Ερωτήσεις