ACTOS: Οδηγίες, Παρενέργειες, Δοσολογία, Πληροφορίες & Μελέτες

Πληροφορίες για το ACTOS

Το ACTOS είναι ένα αντιδιαβητικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Το ενεργό συστατικό του είναι η πιογλιταζόνη (pioglitazone), η οποία ανήκει στην κατηγορία των θειαζολιδινεδιονών. Το ACTOS χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με δίαιτα και άσκηση για τη βελτίωση του ελέγχου του σακχάρου στο αίμα σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 2.

Ενεργά συστατικά: Πιογλιταζόνη υδροχλωρική

Θεραπευτική κατηγορία: Αντιδιαβητικό, Θειαζολιδινεδιόνη

Χημική δομή: Η πιογλιταζόνη είναι ένα παράγωγο της θειαζολιδινεδιόνης με χημικό τύπο C19H20N2O3S

Μηχανισμός δράσης: Η πιογλιταζόνη δρα μειώνοντας την αντίσταση στην ινσουλίνη στους περιφερικούς ιστούς, όπως ο λιπώδης ιστός και οι σκελετικοί μύες. Αυξάνει την ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη, επιτρέποντας στο σώμα να χρησιμοποιεί πιο αποτελεσματικά την ινσουλίνη που παράγει.

Ιστορία του φαρμάκου

Η πιογλιταζόνη αναπτύχθηκε από την ιαπωνική φαρμακευτική εταιρεία Takeda στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Εγκρίθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1999 και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2000. Στην Ελλάδα, το ACTOS κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και έκτοτε αποτελεί μια σημαντική θεραπευτική επιλογή για τους Έλληνες ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε επιστημονικές μελέτες σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της πιογλιταζόνης, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας των Prajapati et al. σχετικά με τη χρωματογραφική ανάλυση της πιογλιταζόνης και της τενελιγλιπτίνης (Prajapati et al., “Method operable design region for robust RP-HPLC analysis of pioglitazone hydrochloride and teneligliptin hydrobromide hydrate”).

Ανατομική/θεραπευτική/χημική (ATC) ταξινόμηση

• Κωδικός ATC: A10BG03
• Τίτλος: Pioglitazone
• Κατηγοριοποίηση:
  • A: Πεπτική οδός και μεταβολισμός
  • A10: Φάρμακα χρησιμοποιούμενα στον σακχαρώδη διαβήτη
  • A10B: Φάρμακα για τη μείωση του σακχάρου του αίματος, εξαιρουμένων των ινσουλινών
  • A10BG: Θειαζολιδινεδιόνες

 

Οδηγίες Χρήσεως/Ενδείξεις για το ACTOS

Το ACTOS ενδείκνυται για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 σε ενήλικες, ιδιαίτερα σε ασθενείς με αντίσταση στην ινσουλίνη. Χρησιμοποιείται:

• Ως μονοθεραπεία, όταν η δίαιτα και η άσκηση δεν επαρκούν για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.
• Σε συνδυασμό με άλλα αντιδιαβητικά φάρμακα (π.χ. μετφορμίνη, σουλφονυλουρίες) όταν η μονοθεραπεία δεν επιτυγχάνει επαρκή γλυκαιμικό έλεγχο.

Τρόπος χορήγησης

• Λαμβάνεται από του στόματος, μία φορά την ημέρα, με ή χωρίς τροφή.
• Η δόση πρέπει να λαμβάνεται την ίδια ώρα κάθε μέρα για βέλτιστα αποτελέσματα.

Σύμφωνα με την έρευνα των Prajapati et al., η πιογλιταζόνη μπορεί να συνδυαστεί αποτελεσματικά με άλλα αντιδιαβητικά φάρμακα όπως η τενελιγλιπτίνη για βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο (Prajapati et al., “Method operable design region for robust RP-HPLC analysis of pioglitazone hydrochloride and teneligliptin hydrobromide hydrate”).

Φύλαξη Φαρμάκου

• Φυλάσσεται σε θερμοκρασία δωματίου (15-30°C).
• Προστατεύεται από το φως και την υγρασία.
• Φυλάσσεται μακριά από παιδιά.

Παρενέργειες

Οι πιο συχνές παρενέργειες του ACTOS περιλαμβάνουν:

• Συχνές παρενέργειες:
  • Αύξηση σωματικού βάρους
  • Οίδημα (κατακράτηση υγρών)
  • Υπογλυκαιμία (χαμηλό σάκχαρο αίματος)
  • Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος
• Λιγότερο συχνές παρενέργειες:
  • Πονοκέφαλος
  • Μυϊκοί πόνοι
  • Διαταραχές όρασης
• Σπάνιες παρενέργειες:
  • Καρδιακή ανεπάρκεια
  • Ηπατική δυσλειτουργία
  • Αυξημένος κίνδυνος καταγμάτων οστών

Οι Rafiee et al. αναφέρουν ότι η χρήση μικροσωματιδίων λιπιδίων για τη χορήγηση πιογλιταζόνης μπορεί να βελτιώσει τη βιοδιαθεσιμότητά της και να μειώσει τις παρενέργειες (Rafiee et al., “Oral pioglitazone HCl-loaded solid lipid microparticles: Formulation design and bioactivity studies”).

Προειδοποιήσεις

• Ηλικιωμένοι: Απαιτείται προσοχή λόγω αυξημένου κινδύνου καρδιακής ανεπάρκειας.
• Παιδιά: Δεν συνιστάται η χρήση σε άτομα κάτω των 18 ετών.
• Έγκυες και θηλάζουσες: Αντενδείκνυται κατά την εγκυμοσύνη και το θηλασμό.

Είναι σημαντικό οι ασθενείς να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του ιατρού και του φαρμακοποιού τους.

Αντενδείξεις και Προφυλάξεις

Το ACTOS αντενδείκνυται σε:

• Ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ή ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας.
• Ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία.
• Ασθενείς με διαβητική κετοξέωση.
• Ασθενείς με ενεργό καρκίνο της ουροδόχου κύστης ή ιστορικό καρκίνου της ουροδόχου κύστης.

Αλληλεπιδράσεις

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-φαρμάκου:

• Ινσουλίνη και άλλα αντιδιαβητικά φάρμακα: Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας.
• Γεμφιβροζίλη: Μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα πιογλιταζόνης στο αίμα.
• Ριφαμπικίνη: Μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα της πιογλιταζόνης.

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-τροφής:

• Δεν υπάρχουν σημαντικές γνωστές αλληλεπιδράσεις με τροφές.
• Συνιστάται η αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Υπερδοσολογία

Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα υπογλυκαιμίας. Απαιτείται άμεση ιατρική φροντίδα και υποστηρικτική θεραπεία.

Δοσολογία και χορήγηση

Η συνήθης δοσολογία είναι:

• Αρχική δόση: 15 ή 30 mg μία φορά την ημέρα.
• Μέγιστη δόση: 45 mg μία φορά την ημέρα.

Τι να κάνω αν παραλείψω μια δόση

Εάν παραλείψετε μια δόση, λάβετε την αμέσως μόλις το θυμηθείτε. Αν πλησιάζει η ώρα για την επόμενη δόση, παραλείψτε τη δόση που ξεχάσατε και συνεχίστε με το κανονικό πρόγραμμα. Μη διπλασιάζετε τη δόση.

Για λεπτομερείς πληροφορίες, συμβουλευτείτε πάντα το φύλλο οδηγιών χρήσης που εσωκλείεται στη συσκευασία του φαρμάκου.

 

Πρόσθετες σημαντικές πληροφορίες

Η πιογλιταζόνη (ACTOS) αποτελεί σημαντική θεραπευτική επιλογή για τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ωστόσο η μακροχρόνια χρήση της εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ανάπτυξη ανθεκτικότητας. Ερευνητές έχουν παρατηρήσει ότι ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν μειωμένη ανταπόκριση στο φάρμακο με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που υποδηλώνει πιθανή προσαρμογή των κυττάρων-στόχων. Αυτό το φαινόμενο χρήζει περαιτέρω διερεύνησης για τη βελτιστοποίηση των μακροπρόθεσμων θεραπευτικών στρατηγικών.

Οι προκλινικές μελέτες σε πειραματόζωα ανέδειξαν τον μηχανισμό δράσης της πιογλιταζόνης μέσω της ενεργοποίησης των υποδοχέων PPARγ. Αυτή η διαδικασία οδηγεί σε αυξημένη ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη, βελτιώνοντας έτσι τον γλυκαιμικό έλεγχο. Ωστόσο, παρατηρήθηκαν και ανεπιθύμητες ενέργειες όπως αύξηση βάρους και οίδημα, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν αργότερα σε κλινικές δοκιμές.

Οι κλινικές μελέτες φάσης III επιβεβαίωσαν την αποτελεσματικότητα της πιογλιταζόνης στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) και της γλυκόζης νηστείας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η ικανότητά της να βελτιώνει το λιπιδαιμικό προφίλ των ασθενών, μειώνοντας τα τριγλυκερίδια και αυξάνοντας την HDL χοληστερόλη. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν πιθανά καρδιαγγειακά οφέλη πέραν του γλυκαιμικού ελέγχου.

Οι μετεγκριτικές μελέτες έχουν προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την ασφάλεια της πιογλιταζόνης σε μακροπρόθεσμη βάση. Η μελέτη PROactive διερεύνησε τα καρδιαγγειακά αποτελέσματα σε διαβητικούς ασθενείς υψηλού κινδύνου, δείχνοντας μια τάση μείωσης των καρδιαγγειακών συμβάντων, αν και τα αποτελέσματα δεν ήταν στατιστικά σημαντικά για το πρωτεύον τελικό σημείο. Παράλληλα, αναδείχθηκαν ανησυχίες σχετικά με τον αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων και καρκίνου της ουροδόχου κύστης, οδηγώντας σε αυστηρότερη παρακολούθηση και προφυλάξεις.

Η φαρμακοεπαγρύπνηση έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αξιολόγηση της ασφάλειας της πιογλιταζόνης μετά την κυκλοφορία της. Τα συστήματα αναφοράς ανεπιθύμητων ενεργειών έχουν εντοπίσει σπάνιες αλλά σοβαρές επιπλοκές, όπως ηπατοτοξικότητα και μακούλα οίδημα. Αυτές οι πληροφορίες έχουν οδηγήσει σε επικαιροποιήσεις των οδηγιών χρήσης και σε συστάσεις για τακτική παρακολούθηση των ασθενών.

Τα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά της πιογλιταζόνης επηρεάζουν σημαντικά την κλινική της χρήση. Η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητά της υπερβαίνει το 80%, με μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα περίπου 2 ώρες μετά τη λήψη. Ο χρόνος ημίσειας ζωής της, που κυμαίνεται μεταξύ 3-7 ωρών, επιτρέπει την εφάπαξ ημερήσια δοσολογία. Ωστόσο, η εκτεταμένη πρωτεϊνική δέσμευση (>99%) και ο ηπατικός μεταβολισμός μέσω του CYP2C8 αυξάνουν τον κίνδυνο αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα.

Αποτελεσματικότητα

Η αποτελεσματικότητα της πιογλιταζόνης στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 έχει τεκμηριωθεί εκτενώς μέσω πολυάριθμων κλινικών δοκιμών και μετα-αναλύσεων. Συστηματικές ανασκοπήσεις έχουν καταδείξει τη σημαντική μείωση της HbA1c κατά 0,5-1,4% σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, υπογραμμίζοντας τη θεραπευτική της αξία. Επιπλέον, η πιογλιταζόνη έχει επιδείξει συγκρίσιμη αποτελεσματικότητα με άλλες κατηγορίες αντιδιαβητικών φαρμάκων, όπως οι σουλφονυλουρίες και η μετφορμίνη, προσφέροντας μια εναλλακτική επιλογή για ασθενείς με δυσανεξία ή αντένδειξη σε άλλες θεραπείες.

Οι τρέχουσες ερευνητικές κατευθύνσεις επικεντρώνονται στη βελτιστοποίηση της χρήσης της πιογλιταζόνης σε συνδυασμό με νεότερες θεραπείες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο συνδυασμός με αναστολείς SGLT2 και αγωνιστές GLP-1, στοχεύοντας σε συνεργιστική δράση για βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο και καρδιομεταβολικά οφέλη. Επιπλέον, διερευνάται η πιθανή χρήση της πιογλιταζόνης σε άλλες μεταβολικές διαταραχές, όπως η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD), λόγω των αντιφλεγμονωδών και ινσουλινοευαισθητοποιητικών ιδιοτήτων της.

Οι μελλοντικές προοπτικές για την πιογλιταζόνη περιλαμβάνουν την ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Η αναγνώριση γενετικών δεικτών που προβλέπουν την ανταπόκριση στη θεραπεία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο στοχευμένη χρήση του φαρμάκου, μεγιστοποιώντας τα οφέλη και ελαχιστοποιώντας τους κινδύνους. Παράλληλα, η έρευνα για νέες μορφές χορήγησης, όπως τα λιπιδικά μικροσωματίδια που αναφέρονται στη μελέτη των Rafiee et al., υπόσχεται βελτιωμένη βιοδιαθεσιμότητα και μειωμένες παρενέργειες (Rafiee et al., “Oral pioglitazone HCl-loaded solid lipid microparticles: Formulation design and bioactivity studies”).

Η συνεχιζόμενη έρευνα στον τομέα της φαρμακογενωμικής αναμένεται να προσφέρει νέες γνώσεις για την εξατομίκευση της θεραπείας με πιογλιταζόνη. Η ανάλυση γενετικών πολυμορφισμών που επηρεάζουν τη φαρμακοκινητική και φαρμακοδυναμική του φαρμάκου θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη προγνωστικών μοντέλων για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια. Αυτή η προσέγγιση υπόσχεται να βελτιστοποιήσει τη χρήση της πιογλιταζόνης, επιτρέποντας στους κλινικούς ιατρούς να λαμβάνουν πιο τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την καταλληλότητα της θεραπείας για κάθε ασθενή.

 

Επιστημονικές Έρευνες

Ανάλυση της Ερευνητικής Μελέτης “Method operable design region for robust RP-HPLC analysis of pioglitazone hydrochloride and teneligliptin hydrobromide hydrate: incorporating hybrid principles of white analytical chemistry and design of experiments”

Η μελέτη των Prajapati et al., που δημοσιεύτηκε στο Future Journal of Pharmaceutical Sciences το 2023, παρουσιάζει μια καινοτόμο προσέγγιση στην ανάλυση της πιογλιταζόνης υδροχλωρικής και της τενελιγλιπτίνης υδροβρωμικής υδρικής μέσω υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης αντίστροφης φάσης (RP-HPLC). Η έρευνα αυτή αποτελεί σημαντική συμβολή στον τομέα της φαρμακευτικής ανάλυσης, συνδυάζοντας τις αρχές της λευκής αναλυτικής χημείας (WAC) με τον σχεδιασμό πειραμάτων (DoE).

Μεθοδολογία και Καινοτομία

Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια μέθοδο RP-HPLC που χαρακτηρίζεται από:

• Οικολογική προσέγγιση: Χρήση αιθανόλης ως διαλύτη, μειώνοντας την περιβαλλοντική επιβάρυνση.
• Βελτιστοποίηση μέσω DoE: Εφαρμογή κεντρικού σύνθετου σχεδιασμού για τον προσδιορισμό των βέλτιστων συνθηκών ανάλυσης.
• Αναλυτική Ποιότητα μέσω Σχεδιασμού (AQbD): Ενσωμάτωση αρχών για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας της μεθόδου.

Κύρια Ευρήματα

1. Βελτιστοποιημένες συνθήκες:
   • Κινητή φάση: Αιθανόλη/νερό (65:35 v/v), pH 3,0
   • Ροή: 0,8 mL/min
   • Θερμοκρασία στήλης: 30°C
   • Μήκος κύματος ανίχνευσης: 210 nm
2. Αναλυτικά χαρακτηριστικά:
   • Γραμμικότητα: R² > 0,999 για αμφότερες τις ουσίες
   • Όριο ανίχνευσης (LOD): 5 μg/mL για πιογλιταζόνη, 3 μg/mL για τενελιγλιπτίνη
   • Όριο ποσοτικοποίησης (LOQ): 15 μg/mL για πιογλιταζόνη, 9 μg/mL για τενελιγλιπτίνη
3. Περιβαλλοντικός αντίκτυπος:
   • Μείωση οργανικών αποβλήτων κατά 66% σε σύγκριση με συμβατικές μεθόδους
   • Βαθμολογία 80/100 στην αξιολόγηση πράσινου μοντέλου, έναντι 51/100 των δημοσιευμένων μεθόδων

Ανάλυση και Σημασία

Η μελέτη αυτή αναδεικνύει τη σημασία της ενσωμάτωσης περιβαλλοντικών παραμέτρων στην ανάπτυξη αναλυτικών μεθόδων. Η χρήση αιθανόλης ως κύριου διαλύτη αποτελεί σημαντική καινοτομία, καθώς μειώνει δραστικά την τοξικότητα και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της μεθόδου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στο πλαίσιο της αυξανόμενης ανησυχίας για την περιβαλλοντική επίδραση των φαρμακευτικών αναλύσεων.

Η εφαρμογή του DoE επέτρεψε την αποτελεσματική βελτιστοποίηση των παραμέτρων της μεθόδου, οδηγώντας σε υψηλή ευαισθησία και ακρίβεια. Η προσέγγιση αυτή όχι μόνο βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της ανάλυσης, αλλά και μειώνει τον χρόνο και το κόστος ανάπτυξης της μεθόδου.

Η ενσωμάτωση των αρχών AQbD διασφαλίζει ότι η μέθοδος είναι εύρωστη και αξιόπιστη σε διάφορες συνθήκες, γεγονός που είναι κρίσιμο για την εφαρμογή της σε περιβάλλοντα ποιοτικού ελέγχου φαρμάκων.

 

Περιορισμοί και Μελλοντικές Κατευθύνσεις

Παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα, η μελέτη παρουσιάζει ορισμένους περιορισμούς:

• Εφαρμογή σε πραγματικά δείγματα: Απαιτείται περαιτέρω επικύρωση σε κλινικά δείγματα για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα της μεθόδου σε πιο σύνθετες μήτρες.
• Σύγκριση με άλλες τεχνικές: Θα ήταν χρήσιμη μια άμεση σύγκριση με εναλλακτικές αναλυτικές τεχνικές, όπως η LC-MS/MS, για την αξιολόγηση της σχετικής απόδοσης.
• Μακροπρόθεσμη σταθερότητα: Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την αξιολόγηση της σταθερότητας της μεθόδου σε βάθος χρόνου και υπό διάφορες συνθήκες αποθήκευσης.

Μελλοντικές έρευνες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στην επέκταση της μεθόδου για την ανάλυση πρόσθετων αντιδιαβητικών φαρμάκων, καθώς και στην εξερεύνηση της εφαρμογής της σε άλλες κατηγορίες φαρμακευτικών ουσιών.

Συμπεράσματα

Η μελέτη των Prajapati et al. αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης πιο βιώσιμων και αποτελεσματικών αναλυτικών μεθόδων στη φαρμακευτική βιομηχανία. Η επιτυχής ενσωμάτωση των αρχών WAC και DoE δείχνει ότι είναι εφικτή η δημιουργία μεθόδων που συνδυάζουν υψηλή αναλυτική απόδοση με μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για μελλοντικές έρευνες στον τομέα της φαρμακευτικής ανάλυσης, προωθώντας την ανάπτυξη πιο πράσινων και βιώσιμων μεθόδων ελέγχου ποιότητας φαρμάκων.

 

Συνοπτικά

Η πιογλιταζόνη (φάρμακο ACTOS) είναι ένα αντιδιαβητικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Ενδείκνυται για χρήση σε συνδυασμό με δίαιτα και άσκηση, είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με άλλα αντιδιαβητικά φάρμακα. Αντενδείκνυται σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, ηπατική δυσλειτουργία ή ιστορικό καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Οι κύριες παρενέργειες περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, οίδημα και αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων. Απαιτείται προσοχή σε ηλικιωμένους ασθενείς και τακτική παρακολούθηση της ηπατικής λειτουργίας. Πρόσφατες έρευνες επικεντρώνονται στη βελτιστοποίηση της χρήσης της σε συνδυασμό με νεότερες θεραπείες και στην ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπευτικών προσεγγίσεων.

farmakologia.gr

 

Προσοχή: Μην λαμβάνετε ποτέ φάρμακα χωρίς την επίβλεψη ιατρού. Συμβουλευτείτε πάντα το ένθετο φυλλάδιο οδηγιών, καθώς ενδέχεται να επικαιροποιείται ανά τακτά διαστήματα. Οι εμπορικές ονομασίες αναφέρονται για διευκόλυνση, αλλά ενδέχεται να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στη σύνθεση. Εστιάζουμε στην ανάλυση της δραστικής ουσίας. Συνεργαστείτε στενά με τον ιατρό και τον φαρμακοποιό σας. Αποφύγετε την αυτοχορήγηση. Βεβαιωθείτε ότι οι πληροφορίες ισχύουν για εσάς. Οι επίσημες πληροφορίες στο φάκελο του φαρμάκου είναι αποδεκτές σε εθνικό/ευρωπαϊκό επίπεδο. Άλλες πληροφορίες δεν θεωρούνται ισχύουσες. Καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια για ακρίβεια, αλλά δεν παρέχεται εγγύηση. Οι πληροφορίες δεν καλύπτουν όλες τις πιθανές πτυχές των φαρμάκων. Το υλικό του farmakologia.gr είναι συμπληρωματικό και δεν υποκαθιστά την κρίση των επαγγελματιών υγείας. Δεν αναλαμβάνεται ευθύνη για την περίθαλψη με τη χρήση του.

Βιβλιογραφία

• Prajapati, P., Rana, B., Pulusu, V. S., & Shah, S. (2023). Method operable design region for robust RP-HPLC analysis of pioglitazone hydrochloride and teneligliptin hydrobromide hydrate: incorporating hybrid principles of white analytical chemistry and design of experiments. Future Journal of Pharmaceutical Sciences, 9, 93. springer.com
• Rafiee, M. H., Abdul Rasool, B. K., Haider, M., & Anbar, H. S. (2023). Oral pioglitazone HCl-loaded solid lipid microparticles: Formulation design and bioactivity studies. Journal of Applied Pharmaceutical Science, 13(02), 161-174. japsonline.com
• Sen, A. K., Bhimani, N., Sen, D. B., Maheshwari, R. A., Gohil, D., & Koradia, S. K. (2024). Densitometric simultaneous assessment of teneligliptin hydrobromide and pioglitazone hydrochloride in combined tablet. Separation Science Plus. wiley.com

Συχνές Ερωτήσεις